Post
W wodach, które nie są zanieczyszczone w skutek działalności człowieka o stopniu zanieczyszczenia materią organiczną decydują produkty biochemicznego rozkładu organizmów zwierzęcych i roślinnych lub mieszanina mikroorganizmów. Do zanieczyszczenia wody związkami organicznymi uznawanymi za naturalne należą: aminokwasy, węglowodany, oleje, woski, chlorofil, związki humusowe, biotoksyny wytwarzane przez sinice, zmieniające smak i zapach wody: neurotoksyny (afenotoksyny, saksitoksyny, anatoksyny), cytotoksyny (scytoficyny, cyjanobakteryny, cylindrospermopsyny), hepatotoksyny (modularyny i mikrocystyny), dermatotoksyny (lyngbiatoksyny-a, debromoaplysiotoksyny).
Zanieczyszczenia organiczne wody
Wody podziemne, nie mające powierzchniowego źródła zasilania mogą być zanieczyszczone przez tzw. bituminy, czyli mieszaniny kwasów naftalenowych, tłuszczowych i węglowodorów pochodzące z terenów roponośnych. W wodach powierzchniowych zanieczyszczenia organiczne stanowią w głównej mierze kwasy hydrofobowe oraz substancje-hydrofilowe.
Naturalne substancje organiczne występujące w wodzie
Do naturalnych substancji organicznych występujących w wodach zalicza się przede wszystkim związki humusowe, decydujące także o intensywności barwy. Są to związki będące mieszaniną złożoną z substancji alifatycznych i aromatycznych. W ich skład wchodzą głównie grupy fenolowe i karboksylowe połączone złożonym, bezpostaciowym szkieletem. Powstają podczas procesów rozpadu resztek roślinnych i zwierzęcych (humifikacji). Pozostałości te, częściowo ulegają biodegradacji. Mogą być syntezowane przez mikroorganizmy jako półprodukty oraz ulegają innym przemianom chemiczno-fizycznym. Związki humusowe można sklasyfikować następująco: kwasy fulwowe – rozpuszczalne w wodzie w zakresie pH 0-14, barwa żółta lub żółto-brązowa, kwasy huminowe – rozpuszczalne w środowisku zasadowym, barwa brązowa lub brązowo-czarna, huminy – nierozpuszczalne w wodzie, barwa czarna.
Humusy stanowią około 50-75% zawartości rozpuszczonego węgla organicznego w wodach oraz ok. 25% całkowitej ilości węgla organicznego w zasobach Ziemi.
Ilość ogólnego węgla organicznego w wodach stanowiącego zanieczyszczenia organiczne nie jest stała. Zależy ona od wielu czynników, m. in.: rodzaju zlewni i rozmiaru zbiornika lub cieku wodnego, położenia geograficznego, klimatu, odczynu, stężenia soli oraz czynności życiowych mikroorganizmów. Biorąc pod uwagę fakt zmienności zawartości OWO w wodach różnych stref klimatycznych można zauważyć, że ta zależność wiąże się z aktywnością roślin. W strefach arktycznych bądź na terenach suchych lub górskich zanieczyszczenie organiczne wody ogólnym węglem organicznym osiąga niewielkie wartości. W obszarach klimatu tropikalnego ze względu na szybki proces mineralizacji materii organicznej stężenie węgla organicznego waha się na poziomie 6-7g C/m3. Natomiast największą zawartość zanieczyszczeń tego typu odnotowuje się na obszarach tajgi. W przypadku jezior pojawienie się znacznych wartości stężenia węgla organicznego ma związek z poziomem troficznym.
Skład fizyczno-chemiczny wody jest uzależniony od obecności w wodzie składniów organicznych i nieorganicznych. Aby zastosować odpowiedni filtr do uzdatniania, należy wykonać badanie wody. Otrzymane wyniki pozwolą na dobór skutecznego filtra: zmiękczacza wody, np. EcoWater Comfort 500, odżelaziacza, np. Erie Maxima Oxydizer 42, lampy bakteriobójczej, np. sterylizatora TMA V20 lub innego urządzenia do filtracji wody, które pozwoli na poprawę jej smaku i zapachu.